අරගලය ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය හා වම

අරගලය ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය හා වම


ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය හා ශිෂ්‍ය සටන් ගැන පොදුවේ කියැවෙන දේ ප්‍රධාන කරුණු කිහිපයක් ඔස්සේ සාරාංශ කළ හැකි ය.

නිදහස් අධ්‍යාපනය පිළිබඳ අදහස් මුලින් ම ඉදිරිපත් කළේ වාමාංශිකයන් ය. නිදහස් අධ්‍යාපනය වමේ සටන් පාඨයකි. එහෙයින් ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය වම සමඟ බැඳී ඇත. ධනේශ්වර ක්‍රමය විසින් අධ්‍යාපනය සෞඛ්‍යය වැනි මූලික මිනිස් අයිතිවාසිකම් වෙළඳ භාණ්ඩ බවට පත් කෙරී මිල නියම කොට ඇත. මීට එරෙහි විය යුතු ය. ධනේශ්වර දෘෂ්ටිවාදය ඊට එරෙහි නො වී තමාගේ අභිවෘද්ධිය සලසා ගන්නා ලෙස මිනිසුන් තුළ මතයක් ගොඩනඟා ඇත.

මේ සියල්ල විමසීමට පෙර දක්ෂිණාංශික වාමාංශික ධනපති ධනවාදී නිර්ධන ආදී යෙදුම්වල අර්ථ පැහැදිලි කර ගත යුතු ය.



දේශපාලනයේ දකුණ හා වම ලෙස දෙපැත්තක් දැකිය හැකි ය. දැනට පවත්නා දේශපාලන ආර්ථික සාමාජයීය ව්‍යුහය සංස්ථාපනය (establishment) ලෙස හැඳින්වේ. මේ සංස්ථාපනය එලෙස පවත්වා ගනිමින් ඒතුළින් ම ජනතාවගේ අභිලාශ ඉටුකරගැනීමට හැකි ය යන්න දකුණ හෙවත් දක්ෂිණාංශික මතවාදය වෙයි.

ජනතාවගේ අභිලාශ ඉටු කර ගැනීමට පවතින සංස්ථාපනය සහමුලින් වෙනස් කළ යුතු ය යන මතය වම හෙවත් වාමාංශික මතවාදය වේ.

මෙම ව්‍යවහාරය ඉපැදුණේ ප්‍රංශ විප්ලවය කාලයේ දී එවකට ප්‍රංශ පාර්ලමේන්තුව වූ ස්ටේට්ස් ජෙනරල් සභාවේ රාජාණ්ඩුවට පක්ෂ පුද්ගලයින් දකුණෙන් ද විරුද්ධ අය වමෙන් ද හිඳ ගැනීමෙනි. පසුකාලීනව පුළුල්ව සංස්ථාපන පක්ෂ හා සංස්ථාපන විරෝධී ලෙස මෙය යෙදෙන විට වචන දෙක ද දක්ෂිණාංශික හා වාමාංශික ලෙස වෙනස් විය. වාමාංශික බව හා සමාජවාදය අතර සමපාත වීමක් තිබුණ ද ඒ දෙක එකක් නො වේ.

සමාජවාදය සැලකූවිට මාක්ස්වාදය කේන්ස්වාදය බොලිවේරියානුවාදය ආදී විවිධ මත දරන කණ්ඩායම් සිටින අතර එම එක් එක් මතවාදය තුළ ද අනු බෙදීම් රාශියක් පවතී.

ධනපති (bourgeois බූර්ෂුවා) යනුවෙන් හැඳින්වෙන්නේ නිෂ්පාදන මාර්ග අයත් සමාජ පන්තිය වන අතර නිර්ධන (proletariat ප්‍රොලටේරියට්) යනුවෙන් හැඳින්වෙන්නේ විකිණීමට ශ්‍රමය පමණක් ම ඇති ජනතාව ය. එනම් ඔවුන්ට ඉඩම් අයිතියක් හෝ පාරම්පරික මුදල් හෝ නොමැති ය. ඔවුන්ගේ සමාජ පන්තියක් නිර්මාණය වී නොමැති අතර එය අනාගතයේ දී ක්‍රමයෙන් නිර්මාණය වන බව මාක්ස් සඳහන් කරයි. මාක්ස්ට විරුද්ධව යමින් ලෙනින් සඳහන් කරන්නේ එසේ නිසගයෙන් පන්තියක් නිර්මාණය නොවන බවත් බුද්ධිමතුන් (intellectuals) ඔවුන්ට පන්ති විඥානයක් පිටින් ගෙන ගොස් සාදා දිය යුතු බව ය. අවසානයේ දී ලෙනින්වාදයෙන් සිදු වූයේ නිර්ධනයින් හා නිර්ධන පන්තියේ විඥානය දෙකක් බවට පත් වීම ය. එනම් නිර්ධන පන්ති විඥානය පක්ෂ මධ්‍යම කාරක සභාව බවට පත් වීම ය. මාක්ස් පාදඩ නිර්ධන/ නන්නත්තාර නිර්ධන (lumpen proletariat) ලෙස නිර්ධනයින් කොටසක් නම් කරයි. ඒ මාසික හෝ දෛනික වැටුප් වේතන නොලබන කුලී කරුවන්, හිඟන්නන්, ජනතාව පිනවීමෙන් මුදල් උපයන්නන් (entertainers), ගණිකාවන්, ශිල්පීන්, කාර්මික කම්කරුවන්, පෙදරේරුවන් ආදී පිරිසයි. මාක්ස් පවසන්නේ මේ පිරිස දේශපාලනික අරගලයට හවුල් නො කරගත යුතු බවයි.

දැන් සිතා බැලිය යුත්තේ ලංකාවට මාක්ස්වාදය ආදේශ කළහොත් ඉඩම් අහිමි, විකිණීමට ශ්‍රමය පමණක් ම ඇති ජනතාවක් ලංකාවේ වෙසේ ද යන්න ය. ඒ සිටින අයගෙන් ද ඉහත සඳහන් කළ මාසික හෝ දෛනික වැටුප් වේතන නො ලබන කුලීකරුවන්, ශිල්පීන්, හිඟන්නන් ආදීන් ඉවත් කළ යුතු ය. ඉඩම් හිමි ගොවියන් මෙන් ම අඳ ගොවියන් ද ඉවත් කළ යුතු ය. මාක්ස්ට අනුව සමාජ පරිවර්තනය සිදු කළ යුත්තේ එවිට ඉතුරු වන ජනයා ය. මාක්ස්වාදය ලංකාව තුළ ප්‍රායෝගික නොවන බවට මෙයින් ම පෙනේ. ලංකාවේ සමාජවාදීහු මේ නිසා තම පැවැත්ම උදෙසා බාහිර සටන් පාඨ සඳහා යොමු වෙති.

ලංකාවේ ජනතාව සමාජවාදය ලෙස හැඳිනගෙන ඇත්තේ ද රාජ්‍ය ධනවාදයයි (State Capitalism). එනම් රජය ප්‍රාග්ධනය සාමූහනය කොට නිෂ්පාදනයන්හි නියැළී සමාජ සුබසාධනය කිරීමයි. නිෂ්පාදන මාර්ග රජය වෙත පවරා ගැනීමයි.

මේ විපරීත තත්වය තුළ සමාජවාදීහු නිදහස් අධ්‍යාපනය සටන් පාඨයක් ලෙස භාවිත කරති. 

කොමියුනිස්ට් ප්‍රකාශනයේ කියැවෙන්නේ පවත්නා ක්‍රමය තුළ අධ්‍යාපන නිදහස ලබා ගැනීම නොව ඔවුන්ගේ නව සමාජ ක්‍රමයේ දී නිදහස් අධ්‍යාපනය ලබා දෙන බව ය. ධනවාදී ක්‍රමය තුළ නිදහස් අධ්‍යාපනය පිළිබඳව සමාජවාදීන් දරන්නේ එය ධනවාදයේ උපකරණයකි යන මතයයි. රුසියානු විප්ලවයේ පුරෝගාමියකු වන මැක්සිම් ගෝර්කි සිය විශිෂ්ටතම නවකතාව වන පොමා ගොර්දෙයෙව්හි සවිඥානික ධනවාදියා නිරූපණය කරන චරිතය වන මයාකින් ලවා වරක් පොමාට කියන්නේ නිදහස් අධ්‍යාපනය මඟින් සමාජය ගඩොල් ගොඩක් මෙන් එක ම අච්චු කිහිපයකින් කප්පවන බැවින් ව්‍යාපාරිකයන්ට පාරිභෝගිකයන් ග්‍රහණය කර ගැනීමට උපක්‍රම යෙදීම වඩාත් පහසු වන බවක් ය. එනම් නිදහස් අධ්‍යාපනය ද ධනවාදයේ උපකරණයක් වන බව ය. නිර්ධන පන්තියේ විමුක්තිය උදෙසා නිර්ධනයින්ට ලැබෙන ලිවීමේ හා කියවීමේ හැකියාව ආයුධයක් ලෙස උපකාරී වන බව මාක්ස් කොමියුනිස්ට් ප්‍රකාශනයේ දී කියයි. මාක්ස් මේ කියන්නේ නිර්ධනයින්ට ලැබෙන අධ්‍යාපනය පිළිබඳව මිස සමාජයේ 'ඉහළට නැඟීමට' අවස්ථාව සලසන අධ්‍යාපනය පිළිබඳව නො වේ. 

එනිසා ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය හා වම අතර සබඳතාව අරමුණු සමාන වීමක් නොව වම විසින් ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාර තම පැවැත්ම උදෙසා තමන් වෙත නතු කර ගැනීමේ උත්සාහයේ ප්‍රතිඵලයක් ය.

නිදහස් අධ්‍යාපනය පිළිබඳ අදහස මුලින් ම ගෙන ආවේ සමාජවාදීන් බව සාවද්‍ය කරුණකි. අධ්‍යාපනය මූලික මිනිස් අයිතියක් බව සඳහන් කළේ රූසෝ වන අතර ජෙපර්සන් ජනාධිපතිවරයා නිදහස් අධ්‍යාපන යෝජනා ඉදිරිපත් කළේ ද නිව්යොක් නගරයේ ප්‍රථම නිදහස් විශ්වවිද්‍යාල ඇරඹුවේ ද කොමියුනිස්ට් ප්‍රකාශනය ලිවීමට කලිනි. ජූල්ස් ෆෙරී ප්‍රංශයේ නිදහස් අධ්‍යාපන පණතක් ගෙන එන්නේ රුසියානු විප්ලවයට දශක කීපයකට ම පෙර ය. මෙසේ දක්ෂිණාංශික බලවේග ඊට කලකට පෙර නිදහස් අධ්‍යාපනය පිළිබඳව අදහස් ගෙන ආ බව පෙනේ.

එක්තරා අන්දමක උත්ප්‍රාසයක් වන්නේ අධ්‍යාපනය සෞඛ්‍ය වැනි ද්විතීයික අවශ්‍යතා වෙළඳ භාණ්ඩ නොවේ යැයි කියන පිරිස් ආහාර වැනි මූලික අවශ්‍යතාවයක් සඳහා එම අදහස ඉදිරිපත් නො කිරීම ය. රජයෙන් ලබා දුන්න ද පෞද්ගලිකව ලබා ගත්ත ද අධ්‍යාපනය වෙළඳ භාණ්ඩයක් නො වී තියෙන්නේ නැත. අවශ්‍ය උපකරණ ඉගෙනුම් ආධාරක හා පොත් පත් සඳහා අප පෞද්ගලිකව හෝ රජය සාමූහිකව හෝ කෙතරම් මුදල් ප්‍රමාණයක් බටහිර රටවලට වැය කෙරේ ද? රාජ්‍ය අධ්‍යාපනය යනු සාමූහිකව මුදල් ගෙවා අධ්‍යාපනය මිල දී ගැනීමකි.

මේ තත්වය නිමා කළ හැක්කේ සමස්ත විෂය පද්ධතියම දේශීය චින්තනය තුළින් නිපදවමින් බටහිර ශාස්ත්‍රීය ආධිපත්‍යයෙන් නිදහස් වීමෙන් පමණි.

මේ සියල්ල ලීවේ ශිෂ්‍ය අරගලය හා වමේ දේශපාලනයේ සමපාතභාවය වම විසින් තම පැවැත්ම උදෙසා නඩත්තු කෙරෙන මායාවක් පමණක් බව කීමට ය. ශිෂ්‍ය සංගම් හා ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාර ඔස්සේ ශිෂ්‍ය අයිතීන් දිනා ගැනීමේ දී සමස්ත සංස්ථාපනයට එරෙහි වීම හෝ නො වීම කේන්ද්‍රීය කරුණක් නොවන බව කීමට ය. එහෙයින් ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයේ හා වමේ අරමුණු වෙන් වෙන්ව වටහා ගත යුතු ය.

වර්තමාන අධ්‍යාපන අයිතිවාසිකම් ඉල්ලීම පිළිබඳ අරගලයේ ශිෂ්‍යයන් බැඳ තබා ගන්නා අදෘශ්‍යමාන හුය වන්නේ නූතනත්ව සමාජය විසින් නම් කරන පහළ ජීවන තත්වයක් ඇති පිරිස්වලට ඉහළ ජීවන තත්වය වෙතට පිය නැඟීමට අවශ්‍ය මාර්ගය රැකගත යුතු ය පුළුල් කරගත යුතු ය යන හැඟීමයි. සමාජවාදීන් විසින් වර්තමානයේ කරණු ලබන ප්‍රධානතම කාර්යය වන ශිෂ්‍ය අරගලයන් ධනවාදයේ මානසික අල්ලස් තහවුරු කිරීමට ම වීම කදිම උත්ප්‍රාසයකි. වැඩිපුර ම හඬනැඟෙන්නේ මූලික අධ්‍යාපනය, කාර්මික අධ්‍යාපනයට වඩා වෛද්‍ය අධ්‍යාපනය වැනි වඩාත් 'සුළු ධනේශ්වර' අංශ වෙනුවෙන් වීම මේ උත්ප්‍රාසය තවත් තීව්‍ර කරයි.....


                                  මතු සම්බන්ධයි..


                       - තමලු මලිත්ත පියදිගම



(කලකට පෙර ලියූ සටහනක් සුළු වශයෙන් සංස්කරණය කිරීමකි.)

What is special about scientific method?

What is special about scientific method?

Philosophers of Scientific Method

- Thamalu Maliththa Piyadigama 

When you talk of ideas these days people tend to ask if they had been scientifically proven? Some people reject reincarnation and karma saying these phenomena are not scientifically proven. The scientific method has been taken to such an extent in our minds that some people in Sri Lanka even talk of a ‘scientific cabinet’ now.

The question that should be asked then is “What is so special about science?” What is so special about anything that had been proven scientifically over another that had not been so? How do we separate science and non-science? Science is a word used for progressiveness from the early stages of western modernity and based on that a knowledge system which is called science has been raised over all the other knowledge systems. Is there anything special about science? This is not a new question. Philosophers have tried to answer this question for a long time.

There is a popular definition for science i.e. science is a knowledge which is tested according to the scientific method. This definition gives an answer to the question. Science is special because it is in accordance with the ‘scientific method.’ Then the next problem is what on earth this scientific method is? For this question the answers are diverse. Anyone who defines scientific method should establish the demarcation between science and non-science and explain why science is superior.
What is the scientific method? Secondary school education has given us a ready-made answer. It is hypothesis, experiment, observation and conclusions. This popular answer is misleading and incomplete. These are only steps of the so-called scientific method. A method is not a list of steps. A method says how to do rather than what to do. These buzzwords say nothing about how things go about in science.

Induction is to make many observations and generalize them to come up with a general statement. This Bacon’s idea is obviously incomplete.

Science is mainly about inventing new theories. A theory is a well fabricated story to explain some phenomena and observations. (This definition which is the most sophisticated one among many others is by Dr. Nalin de Silva.) ‘How’ does a scientist work when he is doing scientific research? This is the question to be answered by philosophers and scientists.

Sir Francais Bacon said scientific method is induction. Induction is to make many observations and generalize them to come up with a general statement. This Bacon’s idea is obviously incomplete. For instances, if we take the theory of gravitation we see things fall and the generalization is not gravitation, but a statement saying everything falls until it meets a barrier. Galileo introduced a term named hypothesis. That means what scientists do is not mere generalization, but to invent an ‘explanation’ (hypothesis) on observations and then test it.

Testing and verifying theory 
Then the problem is how do we test a theory? How can we verify a theory? As I have mentioned above, a theory is a story. How can we test a story? There is no direct way to test a story. What we can do is to consider the implications of the theory (story) and test them. Before the last century, philosophers of science and scientists believed that a theory can be proved by checking the implications. In non-science theories are not proved by checking implications.

Karl Popper, a rationalist philosopher, challenged these views. He showed that these views of the scientific method are completely illogical. One of his famous statements is that you cannot logically prove that “All swans are white” by observing thousands of white swans because there is a possibility that the next one is black. When you see a black swan the statement is falsified. Therefore we cannot prove anything by induction. What we can do is only refute a general statement. On the other hand, the statement that if P is Q doesn’t logically imply that if Q is correct then P is correct. For example, if a number gets divided by 4 it gets divided by 2 as well. But it can’t be in reverse. Though 6 is divided by 2 it is not divided by 4. Therefore although the implications of a theory are checked and found to be true, there is no guarantee that the theory is correct. However, we can do one thing. If an implication is found to be wrong we can say the theory is incorrect. We can refute the theory.

Therefore Karl Popper said we cannot prove anything by generalization or checking implications of a theory and therefore what can be done to verify theories in science is to refute them. Then people who expect science to be the path of finding truth had a problem saying that if you cannot prove truth in science then why use it. Popper said that science advances by creating lots of theories and rejecting the falsified ones. When false theories are excluded, true theories will remain. Therefore, the scientific method is falsification. If there is a ‘way to prove a hypothesis is false’ (not ‘proved false’) it is a scientific hypothesis. According to Popper, statements in astrology, psychoanalysis and Marxism provide no way to prove themselves to be false. That is to say they are un-testable, so these fields are non-science. This is Karl Popper’s critical rationalism.

Paradigm shift 
This idea was challenged by another philosopher Thomas Kuhn. When he studied the history of science for a speech, he understood that falsification is not the ultimate goal of the scientific method. He showed that testing an implication of a theory is not an isolated process. The implication is generated with the help of other existing theories. Other theories and auxiliary assumptions are used also in the experimentation process. Therefore if we find by experiment that an implication of a theory is false, we cannot directly say the theory is false. It should be the fault of other helping theories or auxiliary assumptions. Therefore there is no way to falsify a scientific theory too. This Kuhn’s identification gave life to a new concept: Paradigm. A paradigm is a structure which has a centre theory. In the era of normal science, scientists do not challenge the paradigm. New theories are checked using the theories in the paradigm. Nobody challenges the centre theory. However, there are eras of revolutionary science where the centre theory is challenged and refuted. Then the whole paradigm will collapse to give way to a new paradigm. Different paradigms approach the same problem in completely different ways. Therefore science is unable to prove whether something is true or false, but will only check if it is in accordance with the existing paradigm.

Kuhn also tried to formulate the demarcation between science and non-science. He said that a paradigm shift is only possible in science.

Then a philosopher named Paul Feyerabend showed by analyzing the Galileo affair and other incidents of science history, that there was no method special to science. He showed that science should not have special advantage over non-science. He said that we should be against the chauvinism of science.

Popper said we cannot prove anything by generalization or checking implications of a theory
Sri Lankan philosopher Dr. Nalin de Silva also made a contribution to this field. He invented the concept of Chinthanaya. Chinthanaya is the logical, epistemological, and deep philosophical fundamentals of a culture. Culture, Chinthanaya and knowledge of the culture is interrelated. Different cultures have different Chinthanayas and therefore there are different knowledge systems in different cultures. Hence there are different sciences in different cultures. Western science is the science of Greek Judaic Christian (GJC) Chinthanaya which is now dominating the world. No science reveals an absolute truth because there is nothing that could be taken as an objective reality. We all have our own different worlds. Knowledge is not an external truth. It is our construction. Theories are just stories we construct to explain our world. In that sense all knowledge is lies (Boru). Western science which consists of ‘abstract’ theories with concepts and phenomena that cannot be felt by the senses or imagined is a blatant lie (Pattapal Boru). Do not confuse these terms with their day today life meaning. Dr. Nalin de Silva further explains that other cultures should develop their own science against the oppressive dominance of western science and get rid of western imperialism completely. This is his Constructive Relativism.

Whatever these arguments are the most important thing to remember is that non-science is not just nonsense.

             - Thamalu Maliththa Piyadigama 

අලුත් ම සටහන

Exit way out කණ්ඩායමට පිළිතුර

 Exit Way Out කණ්ඩායමට පිළිතුර Exit way out කණ්ඩායම මගේ “මාක්සියානු ආර්ථික කතිකාවේ අසාර්ථකත්වය: දස් කපිටාල් කෘතිය ගැන විමසුමක්” පොතේ පළමු පර...

වැඩිපුර කියවූ ලිපි