අද ඉදිරිපත් වෙන ව්‍යාකරණ නීති බොහෝ විට සංකල්ප වෙනස් නො කර හුදු වචන මාරු කිරීමකට සීමා වේ. එසේත් නැතිනම් සිංහලයට නො ගැලපෙන ඉංග්‍රීසි ව්‍යාකරණ නීතියක අනුකරණයකට හෝ චොම්ස්කි (Noam Chomsky ) ගේ ජාත්‍යන්තර ව්‍යාකරණයට සිංහල ව්‍යාකරණය ඌනනය කිරීමට දරන උත්සාහයකට සීමා වේ. මේවායින් සිංහල භාෂාවේ වර්ධනයට එතරම් පිටුවහලක් ලැබෙන බවක් නො පෙනේ.
අතීතයේ දී අධ්‍යාපනයේ පදනම වූයේ ව්‍යාකරණයයි. සිංහලයන් නිර්මාණය කළ වියුක්ත ම ශාස්ත්‍රය ව්‍යාකරණය වූ බැවින් එසේ වූයේ යැයි සිතමි. සියලු
මෙහි දී අප මුලින් ම පැහැදිලි කරගත යුත්තේ ව්‍යාකරණයට ප්‍රවාද නිර්මාණය කිරීමේ දී කවර ආකාරයක න්‍යායක් (logic) හා ඥාන විභාගයක් /මී මංසාවක් (epistemology ) මත පදනම් විය යුතු ද යන්නයි.
ඓතිහාසිකව ම අපට හුරුපුරුදු සිව්කොන්නය (චතුස්කෝටිකය ) න්‍යාය වශයෙන් භාවිත කිරීම සුදුසු ය. ව්‍යාකරණය සඳහා උපමීමාංසාවක් සෑදීමේ අවශ්‍යතාව අප ඉදිරියේ පවතී. ආචාර්ය නලින් ද සිල්වා මහතා ඥානවිභාගය පිළිබඳ පැවසූ දේ මේ කාර්යයේ දී ගුරුකොට ගත හැකි ය. සිංහල ව්‍යාකරණ මීමාංසාවක/ඥානවිභාගයක ව්‍යාකරණය අර්ථ දැක්වෙන්නේ කෙසේ දැයි මගේ අදහස ඉරිදා රිවිරේ පළ වූ මගේ පළමු ලිපියේ දැක්වේ.
මෙහි දී ප්‍රවේශම් විය යුත්තේ බටහිර ව්‍යාකරණ මතවාද මත පදනම් වෙමින් සිංහලය දෙස බැලීමෙන් හා ආරම්භක අවස්ථාවේ දී විදේශීය ව්‍යාකරණ සමග සිංහල ව්‍යාකරණය සංසන්දනයෙන් වැලකීමට ය.
No comments:
Post a Comment